Muzeum Gazownictwa w Górowie Iławeckim

Muzeum mieści się w zabytkowym budynku gazowni, powstało w 1994 roku, dwa lata po zakończeniu pracy gazowni. Remontem obiektu oraz przystosowywaniem go do potrzeb muzeum zajęli się w czasie wolnym od pracy górowscy pracownicy gazowni. W trakcie robót remontowych budynku natrafiono na zabytkowe elementy stanowiące obecnie część ekspozycji. W piecowni odkryto ceglaną posadzkę pochodzącą z początku XX wieku, a po obniżeniu warstwy ziemi na zewnątrz obiektu ukazał się wspaniały, oryginalny stary bruk. Prace remontowe objęły również wymianę i wzmocnienie fragmentów murów oraz zabezpieczenie i podwieszenie zbiornika gazu. W miejscu, gdzie znajdowało się składowisko węgla, zgromadzono różnego rodzaju akcesoria gazownicze: gazomierze, ciśnieniomierze, a także kuchenki i piecyki gazowe. Obecnie muzeum jest jedną z atrakcji turystycznych Warmii i Mazur. W lipcu 1994 roku Państwowa Służba Ochrony Zabytków w Olsztynie wydała decyzję w sprawie wpisania Muzeum Gazownictwa w Górowie Iławeckim do rejestru zabytków.

Historia powstania gazowni miejskiej w Górowie Ił. sięga początków XX wieku. W 1907 roku magistrat, powziął decyzję o budowie gazowni na węgiel kamienny. Budowę ukończono w 1908 roku, w tym dniu wyprodukowano pierwszy gaz. Węgiel dowożono z kopalni Bulfen. Gazownia w latach 1908-1910 zarządzana była przez Centralny Urząd w Bremie. W 1910 przeszła pod zarząd miasta. Do 1925 roku miasto było oświetlane przez 42 latarnie gazowe, gazownia obsługiwała około 400 gospodarstw domowych. Gazownia pracowała nieprzerwanie aż do lutego 1945 roku. Po II wojnie światowej zdewastowana w 45% zaczęła na nowo pracować dopiero w 1964 roku, dzięki urządzeniom uzupełnionym z ościennych gazowni w Sępopolu i w Braniewie. Zakład w Górowie Iławeckim pracował aż do 1992 roku.